தை 1 - குழந்தை வரம் பெரும் நாள், யானைக்குக் கரும்பு கொடுக்கும் நாள்

 தை முதல்நாள்

கல்யானை கரும்பு தின்ற நாள்

எல்லாம் வல்ல சித்தர்  அபிடேகபாண்டியனுக்கு

குழந்தை வரம் அருளிச் செய்தநாள்

தை முதல் நாள் அபிடேக பாண்டியன் மதுரை அருள்மிகு மீனாட்சி சுந்தரேசுவரரை வழிபட்டு வலம் வரும்போது எல்லாம் வல்ல சித்தரைக் கண்டான்.  சித்தரின்  அருட்பார்வையால் கல்யானை  பாண்டினின் கையிலிருந்த கரும்பைத் தின்றது.  இந்தக் கதையை நாம் அனைவரும் அறிவோம்.    இவ்வாறான சிறப்புடைய  தை முதல்நாளிலே எல்லாம் வல்ல சித்தர் பாண்டியனுக்கு குழந்தை வரம் அருளிச் செய்தார்.    

எனவே  தை முதல் நாளில்

1) மதுரை அருள்மிகு மீனாட்சி சுந்தரேசுவரரை வழிபடுதல் சிறப்பு
2) யானைக்குக் கரும்பு கொடுப்பது சிறப்பு.

3) எல்லாம் வல்ல சித்தரை வணங்கிக் குழந்தை வரம் வேண்டிப் பெறலாம்.  

வாருங்கள் நாமும் அபிடேக பாண்டியனைப் போன்று தை முதல்நாள் வழிபட்டு வரங்கள் பல பெருவோம்.

----------------------------------------------

திருவிளையாடற் புராணம் - 

ஆனந்த சித்தர் தமைக்காண்பலென் றன்பு கூர்ந்த

மீனந் தரித்த கொடிவேந்தன் குறிப்பு நோக்கி

மோனந் தரித்த சிவயோகரு முந்தித் தம்பொன்

மானந் தனக்கு வடமேற்றிசை வந்தி ருந்தார் ( பாடல் எண் 1359)

அருகாத செல்வத் தவனன்றுதைத் திங்க டோற்றம்

வருகால மாக மதுரேசனை வந்து வந்தித்

துருகா தரத்தாற் கழிந்துள்வல மாக மீள...... (பாடல் எண் 1360)

தைமாதம் முதல் நாள் அன்று சொக்கநாதரை வழிபட வேண்டி அபிடேகபாண்டியன் அருள்மிகு மீனாட்சி சுந்தரேசுவர் கோவிலுக்குச் சென்றான். பாண்டியனின் வருகையை அறிந்த எல்லாம்வல்ல சித்தர் வடமேற்கு திசையில் சென்று அமர்ந்திருந்தார்.  அபிடேகபாண்டியன் சொக்கநாதரை வழிபட்டு உள் வலமாக வந்தபோது சித்தரைக் கண்டு, சித்தரிடம் “சித்தரே, தாங்கள் யார்? தங்களது ஊரும், நாடும் எவை? நீங்கள் எதனை எதிர்பார்த்து இங்கு வந்து சித்து வேலைகளை மதுரை மக்களுக்கு காட்டிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்? என்னால் உங்களுக்கு ஆகவேண்டியது ஏதும் உளதா?” என்று கேட்டான்.

இதனைக் கேட்ட சித்தர் சிரித்துக் கொண்டே “அப்பா எல்லா நாட்டிலும், எல்லா ஊரிலும் நாம் திரிவோம். நான் தற்போது காசியை சொந்த ஊராகக் கொண்டுள்ளேன்.  எதிலும் பற்றுஇல்லாமல் பிச்சை எடுத்து வாழும் அடியவர்களே என்னுடைய உறவினர்கள். நாம் எந்நாளும் வித்தைகள் செய்கின்ற சித்தராவோம்.  தில்லைவனம் உள்ளிட்ட சிவதலங்களை வணங்க வந்தோம். இம்மையில் வளமான வாழ்கையையும், மறுமையில் வீடுபேற்றினை அளிக்கும் மதுரையம்பதியில் தற்போது தங்கியுள்ளேன்.

உன்நாட்டு மக்கள் என்னிடம் என்ன கேட்கிறார்களோ அதை தருவது போல் உனக்கும் நீ வேண்டியதைக் கொடுக்கிறேன். அறுபத்திநான்கு கலைகளிலும் நாம் நன்கு தேர்ச்சியுடையோம்.  விண்ணுலகத்தில் உள்ளவற்றை மண்ணுலகத்திற்கு கொண்டு வரும் ஆற்றலை உடையவன். ஆதலால் பாண்டியனே உன்னிடத்தில் நாம் பெறத்தக்கது ஒன்றும் இல்லை.” என்று கூறி புன்னகைத்தார்.

சித்தரின் வார்த்தைகளைக் கேட்ட அபிடேகபாண்டியன் அதிர்ச்சி அடைந்து ‘இவருடைய செருக்கு, பெருமிதம், இறுமாப்பு ஆகியவற்றை கண்டிப்பாக சோதித்து அறிய வேண்டும்’ என்று எண்ணினான்.

கல்யானைக்கு கரும்பு அளித்தல்

அப்போது அங்கே ஒரு உழவன் செங்கரும்பினைக் கொண்டு வந்து அரசனை வணங்கினான்.  அபிடேகபாண்டியன் அக்கரும்பினைப் பெற்றுக் கொண்டு “வல்லோர்களில் வல்லோர் என்று உம்மை மதித்துக் கொண்டவரே, நீர் இங்கு நிற்கும் இக்கல்யானைக்கு இக்கரும்பினைக் கொடுத்து அதனை உண்ணச் செய்தால் எல்லா வல்ல சித்தரும் நீரே, இங்கு குடிகொண்டிருக்கும் சொக்கநாதரும் நீரே என்பதை நான் ஒப்புக் கொள்வேன். நீர் விரும்பிதை அளிப்பேன்.” என்று கூறினான்.

பாண்டியன் கூறியதைக் கேட்ட இறைவனார் சிரித்துக் கொண்டே, “பாண்டியனே எமக்கு உன்னால் வரும் பயன் ஏதேனும் இல்லை. இருப்பினும் நீ கூறியவாறே இதே இக்கல்யானை இப்பொழுதே இக்கருப்பினை கடித்து உண்பதைப் பார்” என்று கூறி கல்யானையைப் பார்த்தார்.

இறைவனின் கண் அசைவினால் கல்யானை உயிர்பெற்று தன்னுடைய கண்களை உருட்டியது. வாயினைத் திறந்து கோவில் அதிரும்படி பிளிறியது. அபிடேக பாண்டியனின் கையிலிருந்த கரும்பினைப் பிடுங்கியது. பின்னர் அதனுடைய கடைவாயில் கரும்புச்சாறு ஒழுகுமாறு கரும்பினை மென்று தின்றது.

பின்னர் சித்தமூர்த்தி கல்யானையை மீண்டும் பார்த்தார். உடனே கல்யானை தன்னுடைய துதிக்கையால் பாண்டியன் அணிந்திருந்த முத்தாலாகிய மாலையை பிடுங்கியது.  இதனைக் கண்ட மெய்காவலர்கள் யானை அடிக்க கம்பினை உயர்த்தினர். சித்தமூர்த்திகள் கோபம் கொண்டு மெய்காவலர்களைப் பார்த்தார்.  அதற்குள் கல்யானை முத்துமாலையை விழுங்கி விட்டது. இதனைக் கண்ட பாண்டியன் மிக்க கோபம் கொண்டான். உடனே மெய்காவலர்கள் சித்தமூர்த்தியை அடிக்க நெருங்கினர்.

உடனே சித்தமூர்த்தி புன்னகையுடன் “நில்லுங்கள்” என்று கூறினார். உடனே அவ்வீரர்கள் அடுத்த அடியை எடுத்து வைக்க முடியாமல் அப்படியே அசைவின்றி நின்றனர். இதனைக் கண்ட பாண்டியனுக்கு கோபம் மாறி பயம் உண்டாகியது.

புத்திரப் பேறு பெறுதல் 

சித்தமூர்த்திகளின் காலில் விழுந்து வணங்கி “அடியேனின் பிழையைப் பொறுத்தருளுங்கள்.” என்று கூறினான். சித்தமூர்த்தி “பாண்டியனே நீ வேண்டும் வரம் யாது?” என்று கேட்டார்.

அதற்கு அபிடேகபாண்டியன் “நற்புத்திரப் பேறு அருளுக” என்று வேண்டினான். சித்தமூர்த்தியும் “அவ்வாறே ஆகுக” என்று அருள்புரிந்தார்.

கல்யானையின் மீது சித்தமூர்த்தி தன்னுடைய கடைக்கண் பார்வையைச் செலுத்தினார். உடனே யானை தனது துதிக்கையை நீட்டி பாண்டியனின் முத்துமாலையை திருப்பிக் கொடுத்தது.

பாண்டியனும் அதனை வாங்கி அணிந்து கொண்டான். அப்போது சித்தமூர்த்தி மறைந்து அருளினார். யானையும் மீண்டும் கல்யானையாகி அசைவற்று நின்றது.

இறைவனின் திருவிளையாடலை எண்ணிய அபிடேகபாண்டியன் மீண்டும் சொக்கநாதரை வணங்கி அரண்மனை திரும்பினான்.

சித்தமூர்த்தியின் திருவருளால் அபிடேகபாண்டியனுக்கு விக்ரமன் என்ற புதல்வன் பிறந்தான். விக்ரமன் வளர்ந்து பெரியவனானதும் அபிடேகபாண்டியன் விக்ரமனுக்கு அரசாட்சியை அளித்து இறைவனின் திருவடியை அடைந்தான்.

-------------------------------